Ранетото срце

Ти верував, но не и сега,

Не повеќе.

Ми правиш кобни работи зад грб.

но ќе дознаам:

Од вистината не се бега.

Се откажуваш од богатството

што го имаш до себе и за себе- мене.

Знаеш ли колку луѓе ти завидуваат

и сакаат да се како тебе???

Толку многу се трудев

да те засакам,

а сега се трудам

да не мислам на тебе.

Да избегнам уште

една болка, тагување!

Но ако мислиш

Дека ќе се предадам лесно

НЕ- тоа не личи на мене.

Јас- непобедливата,

се борев за тебе,

пак ќе се борам,

а ти ќе бидеш тој

што ќе падне на колена!

Има ли надеж за љубов

и кога вторпат ќе се разочараш?

Има ли сон за љубов

за веќе скршено срце?

Срце!

Се лечи ли и по трет пат?

Зараснуваат ли тие рани,

или само спомени и болки?

Немам среќа,

се што сакам не е за мене

или скапо ме чини.

Дали таков е изборот мој

или тоа се нечии вини?

Боже, чувај го

ова срце мое,

срце од срничка мала

што лесно се крши.

Давпати лечено,

уште неусреќено.

Подај уште трошка надеж

за љубовта да не исчезне сосема.

Додај миризливо масло на огнот

за душава пак да воскресне!